Hallo allemaal!

Daar ben ik weer, vanuit Nha Trang inmiddels:) Ik zal jullie wat vertellen over de afgelopen dagen. Het laatst wat jullie van mij hadden vernomen, was vanuit Hanoi, dinsdag 13 januari. Die dag was echt een dag van relaxen en bijkomen. Een heerlijk zonnetje scheen over de stad, wat alles een ontspannen sfeer gaf. Ik heb mijn dag doorgebracht met winkeltjes verkennen en een boek lezen aan het Hoan Kiem meer, genietend van de zon op mijn gezicht, een ijsje in mijn hand.

Woensdag was voor mij een dag van reizen. Ik nam het vliegtuig naar Danang, wat slechts een uur in beslag neemt. Maar eerst moest ik een uur met de taxi van het hostel naar het vliegveld, toen had het vliegtuig vertraging en zat ik daar te wachten, vervolgens nog een uur van het vliegveld in Danang naar mijn homestay in Hoi an, dus uiteindelijk was ik er bijna de hele dag aan kwijt. Om 17u arriveerde ik dan eindelijk in mijn homestay in Hoi an. De homestay was een hele fijne plek om te verblijven, gerund door lieve mensen met een klein meisje van net 1 jaar die schattig door het huis kroop. Ik had contact gehad met de Australische Natalie en haar moeder die ik ontmoet had in Ha Long Bay, zij waren een dag eerder al in Hoi An aangekomen. We ontmoetten elkaar bij het, goed aangeschreven door The lonely planet, dus drukke, restaurant 'The mermaid', waar we genoten van een heerlijke maaltijd.

De volgende dag was ik al vroeg op pad. Ik had zin om Hoi An te verkennen, het stadje waar iedereen vol lof over praat. Ik had hoge verwachtingen, maar Hoi An heeft ze waargemaakt. Werkelijk een prachtig stadje. Een stuk kleiner en rustiger dan het drukke Hanoi, wat voor mij een opluchting was. Schattige straatjes vol winkels waar ze lampionnen verkopen of kleren maken. Ook hier trof ik weer veel mensen die erg hun best deden dingen te verkopen, vrouwen die je meesleurden naar hun winkels waar ze probeerden je een zelfgemaakt pak aan te smeren, oudere vrouwen die met schelle stemmen schreeuwden heeeeee motorboaaaaat! Het valt me op wat een schelle hoge stemmen de Vietnamezen hebben. Het dringt werkelijk overal doorheen. Ik heb gelukkig alles kunnen ontwijken en zonder iets te kopen heb ik me door de straten voortbewogen. Vanuit de homestay kon je voor slechts $1 per dag een fiets huren. Ik voelde me net als thuis, hoe ik op mijn fiets de omgeving verkende. De Vietnamezen vonden het maar raar als ik zei waar ik verbleef. En dan ben je helemaal hierheen gekomen op je fiets? Maar dat is super ver! In werkelijkheid was het slechts op 20 minuten fietsen afstand, dus voor ons Nederlanders een kippen stukje. 's Middags ging ik op mijn fiets naar het strand. Voor mij de eerste keer dat ik een uitgestrekt strand zag vol met palmbomen. Ook hier kwam ik weer Natalie en haar moeder tegen. Samen strekten we ons uit op 1 van de vele ligbedden en kwamen tot rust bij het geluid van de golven.

Terug in de Homestay ontmoette ik 2 franse mensen, waarmee ik 's avond ging eten en Hoi An verkende bij avond. In het donker was het zelfs nog mooier. De lampionnen die aan elk restaurant en elke winkel hangen geven de stad een hele gezellige sfeer. Jullie zullen het ook zien als je de foto's bekijken, maar al die lampjes zijn werkelijk prachtig.

De volgende dag nam ik rustig de tijd om wat te relaxen. Ik bleef tot 9u in bed liggen, wat vergeleken met alle andere dagen echt enorm uitslapen is. Daarna een lekker ontbijt en een rondwandeling door de stad. Ook nu weer kwam ik Natalie en haar moeder tegen. Je hebt het misschien al door, maar Hoi An gaf me echt een dorpsgevoel. Elke keer kom je weer dezelfde mensen tegen, (ook als je het niet zou willen). Nu vond ik het erg gezellig en we gingen naar een biologisch dynamische winkel (ja ook die hebben ze hier), waar we een smoothie en een chocolade chilli brownie namen, verrukkelijk. Een goede manier om afscheid te nemen van het tot nu toe favoriete stadje Hoi An.

's Avonds vertrok mijn bus naar Nha Trang. De nachtbus, weer een geheel nieuwe ervaring. In nederland zijn zulke bussen om allerlei veiligheidsredenen vast niet toegestaan. Je zit in een soort liggende stoel, met je benen recht vooruit in een bak. Je rugleuning kan bijna helemaal plat zodat je kan slapen. Wat ik erg vreemd vond, deze bussen zijn waarschijnlijk ontworpen door toeristen, maar toch zijn ze ingericht voor kleine mensen. Ik kon mijn benen al net niet strekken, laat staan alle lange mannen die ook in de bus zaten. Met hun knieen gebogen probeerden ze het zichzelf toch nog comfortabel te maken, wat maar half lukte. Nog een puntje van aandacht voor deze nachtbus, de rij skills van de chauffeur. Ik weet niet of het aan deze chauffeur lag of dat ze allemaal zo zijn, maar wat een gekte. Elke 3 seconde werd er luid geclaxoneerd, en dan niet kort maar een enorm lang hard geluid, of gewoon 6 keer achter elkaar. Ik dacht dit houd wel op als het nacht wordt, maar helaas het ging de hele nacht door. Dit in combinatie met de vele hobbels en bobbels op de weg maakte het onmogelijk om te slapen, maar het was goedkoop en het spaarde weer een overnachting uit.

Nu ben ik aangekomen in Nha Trang, een echte badplaats, maar helaas is het net vandaag geen stralend weer. Zelf vind ik dat niet heel erg, want ik heb sinds gistermiddag heel erge buikpijn. Ik hoef niet telkens naar de wc te rennen, maar ik heb gewoon een onophoudelijke kramp al meer dan 24u lang. Ik probeer vandaag maar wat te slapen en doe rustig aan, dan is het morgen hopelijk weer over, want dan wil ik mijn reis alweer vervolgen naar Dalat. Nog veel te zien en slechts 1.5 week te gaan, dus ik moet wat haast maken en kan eigenlijk geen dag verspillen met buikgriep. In het korte rondje dat ik door de stad gewandeld heb zag ik al dat het volledig is ingericht voor Russen. Veel Russen schijnen hier te komen voor een party en relax vakantie. Bijna alle borden voor bars, restaurants en winkels zijn in het Russisch geschreven en ik zie veel resorts. Niet echt een rustieke plek om dagen te blijven, dus ik ga zo snel mogelijk weer door:)

Leuk dat jullie allemaal mee lezen! Tot snel weer!