Hallo allemaal!

Al een aantal dagen weg en veel beleefd, dus tijd voor een update aan jullie:) Zondag 4 januari ben ik vertrokken naar Vietnam, om daar maandag 5 januari in de middag aan te komen. Een lange vlucht met natuurlijk weinig slaap, dus ik was erg moe bij aankomst. Gelukkig had ik vervoer geregeld naar het hostel, dus ik hoefde alleen maar te volgen, in te stappen en werd voor de deur afgezet. Die dag was ik erg moe dus behalve een kleine wandeling heb ik niet veel meer gedaan. Tijdens die kleine wandeling viel me wel gelijk op hoe ontzettend groot en chaotisch deze stad is. Overal kleine straatjes vol plastic stoelen (tot enkel hoogte zo klein) met mensen die zitten te eten of dingen verkopen. De straat oversteken was gelijk een uitdaging. Scooters en auto's rijden in volle vaart kris kras door elkaar, geen verkeersregels, gewoon voorrang nemen schijnt hier het motto te zijn. Ik leerde dan ook al gauw dat ik gewoon mijn verstand op 0 moest zetten en met schouders naar achter de weg op moet gaan, zelfverzekerde blik in je ogen. Verbazingwekkend genoeg word je niet aangereden, maar gaat het verkeer, al is het rakelings, om je heen.

Dinsdag, de eerste echte dag in Hanoi. Bij het ontbijt maakte ik kennis met een Nederlandse jongen die hier met zijn vader aan het rondreizen is. Met hen samen heb ik door Hanoi gewandeld en verschillende musea bezocht, zoals de oude gevangenis, het vrouwenmuseum, museum of arts en de temple of literature. Vooral het laatste had ik niet willen missen. Mooie tempels in Chinese stijl gebouwd met een prachtige tuin rondom. 'S avonds was ik weer terug in het hostel, want om half 9 vertrok mijn nachttrein naar Sa Pa.

De nachttrein, een heel avontuur opzich. Een beetje angstig keek ik naar de kleine smalle bedjes die boven elkaar hingen in een nog kleiner uitziend hokje. 4 bedden per hokje zijn er, en dan aan het eind van de gang een wc en wastafeltje (de geur kan je er vast zelf bij bedenken). Het hielp niet mee dat 2 Thaise mensen die in hetzelfde hokje sliepen als ik de grootste koffers bij zich hadden die ik ooit heb gezien. De hele vloer was nu gelijk bedekt en je moest je balancerend op de bedden zien te verplaatsen. Een nachttrein met een bed, lekker slapen zul je denken. Helaas verliep dat anders voor mij, de toch al slechte slaper. Ik deed erg mijn best met 3 dubbele oordoppen in en een deken opgetrokken tot over mijn oren, maar slapen in een wiebelende hobbelende trein dat aan 1 stuk door een keihard boemeldeboemeldeboemeldeBOEM laat horen ging voor mij niet op. Om 5 u s ochtends kwamen we aan op het station, waarna we met een mini busje naar Sa Pa werden gebracht. Daar begon het avontuur pas echt. We werden in een groep van 10 ingedeeld, kregen een gids en daar gingen we op pad. 2 dagen zouden we gaan rondtrekken met tussendoor een overnachting in een homestay. Het uitzicht was werkelijk prachtig. Rijstvelden overal waar je keek, met tussendoor wat huisjes van de locale bevolking. De locale bevolking volde ons vanaf het dorpje op de voet. De zinnen 'I walk with you, I help you, you buy from me' zullen me nog lang bij blijven want dat was natuurlijk de bedoeling. De vrouwen liepen uren met ons mee tot we ergens gingen lunchen of slapen, dan kwamen ze opeens met allemaal handgemaakte tasjes en sieraden aanzetten die je moest kopen, want ze hadden tenslotte zo ver met je meegelopen de hele tijd, dan moest je nu wel iets van ze kopen toch? Na 2 dagen eindigde ik met 2 tassen, een portemonnee en een armband.. Want na elke stop kwam er weer een nieuwe stam met ons meelopen waar we natuurlijk ook weer dingen van moesten kopen.

De homestay zag eruit als een soort schuur, met een keuken, douche en op de vide wat matrassen waar we konden slapen. De bewoners zelf hielden zich niet echt met ons bezig, wat wel jammer was. Gelukkig was de groep gezellig en vermaakten we onszelf onder het genot van een hapje en een drankje. Die nacht had het hard geregend en op dag 2 zaten we in een enorme wolk. We konden helaas niet van het uitzicht genieten, maar de tocht werd desde avontuurlijker. Stel je kleine mountainbike-achtige paadjes voor, stijl de berg op en af, en dan helemaal onder de modder. Het was 1 grote glijbaan. Soms dacht ik misschien kan ik beter gewoon gaan zitten en naar beneden glijden, zou een hoop gedoe kosten. Ploeterend en klauterend en met een paar hilarische valpartijen bewogen we ons zo een paar uur voort. Ik voelde me een echte bergwandelaar.

In de middag kwamen we weer aan in Sa Pa, waarna ik met de nachttrein weer terug ging naar Hanoi, waar we om 4 u 's ochtends aankwamen. Dat werd dus weer een slapeloze nacht, wat ervoor zorgde dat ik nu met wallen tot onder mijn oksels en steeds dichtvallende ogen achter de computer zit. Voor vandaag heb ik dan ook geen wilde plannen. Ik ga wat rondwandelen, de stad verder verkennen en vanavond als ik weer een bed tot mijn beschikking heb duik ik er gelijk in. Morgenochtend vertrek ik naar Ha Long Bay voor 3 dagen, dus even een nacht goed slapen voor die tijd klinkt helemaal niet slecht.

Leuk allemaal dat jullie me zo volgen, tot snel weer!